Daar ligt ze, met haar rug naar de London Eye. Wakend over de zeer oude Naald van Cleopatra en uitkijkend over de nog oudere Thames. Wat ging er in haar om toen ze ons schip laatst het Kanaal zag overvaren? Want dat kon ze heel goed zien vanuit haar verheven positie. En horen ook, niet alleen door de marifoon die we toen gebruikten. Heeft ze het You may proceed ma’am dat we kregen stilletjes beaamd? Vanuit haar raadselachtige alwetendheid?

Ze doet me denken aan de officials van de VTS. Mede door deze Vessel Traffic Service hadden we een voortreffelijke vaart. De kundige kustwachten in Frankrijk en Engeland communiceren namelijk op topniveau. Dat maakt het wel zo fijn als je op de drukste vaarweg ter wereld zit; ieders positie en alle plannen zijn altijd helder.

Wel wonderlijk eigenlijk, zo’n alziend oog dat je al van verre aan ziet komen. Het mist niets zo’n VTS, de kustwachters zijn 24/7 bezig het vaarverkeer in goede banen te leiden, ongeacht het spel van wind en water op die o zo spannende zee. Door heldere communicatie weet elk schip op tijd vaart te minderen, koers te verleggen of een zeiltje bij te zetten.

Het roept een vraag bij me op: wat als een ‘VTS’ het verkeer tussen álle mensen zou reguleren. Dat we allemaal konden varen op onze sfinx die persoonlijk met ons meekeek over de gang van onze levens. Dat we daarmee ongelukken konden voorkomen; niet meer zouden stuklopen of ten ondergaan in dat wat het leven ons soms voorschotelt.

Het idee van zo’n VTS – een eigen Vertrouwde Toeziende Sfinx of misschien wel een Vitaliserende Toverachtige Stuurvrouw – bevalt me wel. Een VTS om onze waarneming te scherpen zodat onze denkende, voelende, willende vermogens elkaars gelijke blijven. Als echte communicerende vaten zodat we, uitgebalanceerd en wel, tot onze juiste handeling komen. Wat een ontzaglijke kracht zou dat ons geven! De betekenis van ‘communicare’ – iets gemeenschappelijk maken – zou een heel nieuw accent krijgen. Het samen máken zou belangrijk worden en wel vanuit onze individuele eigenheid. Dat zou nog eens topcommunicatie zijn!

Ik neem me voor ‘mijn sfinx’ weer op te zoeken, benieuwd naar de betekenis van mijn Londen-avontuur. En wat me met die reis eigenlijk te doen staat.
Als jij zoiets ook zou willen, je bewust worden van je manier van waarnemen, van je denken, voelen, willen, als je ook op je eigen VTS wilt leren varen – of hoe jíj je besturingssysteem zou noemen – neem dan gerust contact op, dan bespreken we samen wat er mogelijk is.